در سـال 1332 یــازده تــن از اســاتید دانشــگاه تهــران کــه بــه دلایــل وطــن دوسـتانه و احسـاس مسـئولیت اجتماعی خود از ادامه تدریس در دانشـگاه بازداشــته شــده بودنــد، بــا ایمــان بــه ایــن واقعیــت کــه اگــر در دانشــگاه نمیتواننـد دانـش و آموخته‌های آکادمیـک خـود را بـه جوانـان بـا اسـتعداد کشــور بیاموزنــد ولی میتواننــد از ایــن دانــش و تجربــه در پروژه‌های فنی و اجرائی کشور برای رشد و تعالی و آبادانی آن به طور عملی استفاده کرده و دانشگاه نوین دیگری بر پا سازند. ایشان با این فکر،شرکتی مهندسی را در زمینه‌ی اجرای پروژه‌‌های سـاختمانی و تأسیسـاتی پایه گذاری نمودند و نام آن را «یاد» گذاشـتند که مخفف و نشـانه‌ای بود از یازده اسـتاد دانشـگاهی کـه بنیانگـذاران آن بودنـد.

ایـن یـازده اسـتاد دانشـگاه عبـارت بودنـد از:

  1. مهندس انتظام
  2. مهندس مهدی بازرگان
  3. دکتر بیژن
  4. دکتر کمال‌الدین
  5. جناب مهندس عبدالحسین خلیلی
  6. دکتر یدالله سحابی
  7. دکتر رحیم عابدی
  8. مهندس منصور عطایی
  9. دکتر محمد قریب
  10. دکتر میربابایی
  11. دکتر نعمت‌اللهی